20/12
Dokuz asil aile Westeros topraklarının kontrolü için savaşıyor ve kadim bir düşman bin yıllık uykudan sonra geri dönüyor… George R.R. Martin’in karısı bir keresinde Arya’yı veya Sansa’yı öldürürse onu terk edeceğini söylemişti. Tywin Lannister: «Ben kralım» demek zorunda kalan herhangi bir adam gerçek bir kral değildir. Üyenin soyadının ardından karakterinin evinin amblemi gelir. Hollywood’un En İyi 10’unda yer aldı: Eleştirmenlerin Tercihi Adayları: Dram (2011). Ana Başlık (Adı Geçmiyor) Ramin Djawadi tarafından yazıldı ve seslendirildi. Game of Thrones’a yavaş yavaş ısınıyorum; ilk bölümden beri (yavaş yavaş, çünkü çok meşgulüm), arkadaşlarımdan, ailemden ve IMDb eleştirmenlerinden harika şeyler duydum. Ayrıca, böylesine büyük bir yetenek ve harika bir kitap serisi varken, nasıl ters gidebilirdi ki? İyi haber şu ki Game of Thrones ters gitmedi. Tam tersi. Sadece orijinal kaynağına adaletli davranan ve ona saygılı davranan nadir bir TV dizisi olmakla kalmıyor, aynı zamanda son yılların en iyi, en bağımlılık yaratan ve tutarlı bir şekilde ilgi çekici dizilerinden biri. TV dizisi o kadar harika ki, her şey o kadar yüksek bir standartta yapılmış ki, bugün yapılan birçok filmi gölgede bırakıyor, TV için mi yapıldığını merak ediyorsunuz. Görsel olarak, ‘Game of Thrones’ harika görünüyor. Manzara muhteşem, setler inanılmaz atmosferik ve göze hoş geliyor, detaylar çok titiz ve kostümler karakterlere tam uyuyor. Sonra, herhangi bir TV dizisinin en iyilerinden olan ve aşırı kullanılmayan veya kötüye kullanılmayan özel efektler var, ölçekleri, detayları, karakterleri ve ruhları birçok büyük bütçeli gişe rekorları kıran filmden daha iyi. ‘Game of Thrones’ tematik, orkestral ve atmosferik olarak katmanlı müzik skorundan ve unutulmaz ana temasından bahsetmeye bile gerek yok. Tekrar ediyorum, büyük bütçeli bir fantezi/aksiyon/drama filmine layık. Yazının kalitesinden etkilenmemek zor, «üstün» yazının ne kadar iyi olduğunu tanımlamak için yeterince güçlü bir sıfat değil. Her zaman doğal bir akışa sahip, çok katmanlı, düşündürücü ve gergin gerilim, keskin acı ve esprili mizah gibi çok çeşitli duyguları sergiliyor. Hikayeler çok güzel bir şekilde düzenlenmiş, çok incelikli ve tutarlılığa dikkat edilerek yapılandırılmış, yüksek duygusal seviye ve karmaşık ve hassas konulara zeka ve incelikle değiniyor ama asla sadece bunun için değil. Sadece sahneler büyük destansı ölçek, harika sahneleme, heyecan ve dramatik gerilimle icra edilmekle kalmıyor, aynı zamanda tüm ölçeğin ve ayrıntılara gösterilen çarpıcı dikkatin altında çok fazla kalp ve çok katmanlılık var. Çok uzun değiller ve uygunsuz öğeler yok. Karakterler de çekiciliğin büyük bir parçası. ‘Game of Thrones’, bir fantezi dünyasında olmalarına rağmen çok iyi geliştirilmiş ve mümkün olduğunca gerçek hayata yakın karakterlere sahip. Bu karakterler kahraman ve kötü adam arketipleri değil (Joffrey buna yakın olan tek kişi, ancak fark inanılmaz derecede ilginç, çok gelişmiş ve tehdit seviyesi ölçeğinde yüzde yüzün çok üzerinde bir sıralamaya sahip olması). çok daha fazlası ve artıları ve eksileri var. Kararlar mantıklı ve hiçbir karakter bir kararın doğru olmamasından daha az hoşlanmaz, çünkü hatalar kabul edilir ve bunlardan ders çıkarılır.